З кожным годам усё менш сярод нас ветэранаў Вялікай Айчыннай – жывых сведкаў самай страшнай трагедыі мінулага стагоддзя, час, хваробы і старыя раны няўмольна збіраюць сваю сумную даніну. І, на жаль, вельмі часта разам з самімі ўдзельнікамі той вайны назаўсёды адыходзяць ад нас і жывыя ўспаміны аб тых падзеях, якія ў свой час вызначылі лёс усяго нашага народа. Але бывае і зусім інакш – калі памяць, нібыта моцнае дрэва, прабівае сабе шлях праз гады...
ПодробнееНапярэдадні Дня Незалежнасці Рэспублікі Беларусь я завітала да ветэрана Вялікай Айчыннай вайны Івана Лесняка з вёскі Патрыкі. Ён чакаў мяне каля самых веснічак. Размясціўшыся на лавачцы пад вінаградам, Іван Аляксеевіч пачаў расказ пра сваё жыццё. Трапіў я на фронт у 1944-м, у 18 гадоў, а да гэтага, у час акупацыі, жыў у шматдзетнай сялянскай сям'і ў вёсцы Шыповічы. Калі Кобрын вызваліла Чырвоная Армія, праз два дні атрымаў павестку. Чыгунка бы...
ПодробнееЛетам 1941-га гукі вайны ціхім шэптам дзе-нідзе адбіваліся ў паветры. Гаварыць пра вайну баяліся, але думкі, мітусліва-збянтэжаныя, не давалі спакою. - Кожны дзень мы чакалі нешта нядобрае, - успамінае Павел Гілевіч. - Мне ішоў 18-ты год. Сям'я была вялікая - бацька Дзмітрый Іванавіч, маці Праскоўя Сямёнаўна, два браты, дзве сястры, ды я. Жылі дружна, не бедавалі. Ціхенька між сабой пагаворвалі, што будзе вайна, але ўсё ж такі яе прыход стаў н...
ПодробнееОн ушел воевать в 1944-м. Дома остались любимые жена Лена и совсем маленькая дочка Верочка. Защитить их было долгом Владимира Головейко. Это потом в его военном билете в графе «Правительственные награды и награждения нагрудными знаками и ценными подарками» будет гордо вписано: «За освобождение Праги», «За взятие Берлина», «За победу над Германией в Великой Отечественной войне 1941-1945гг.», «За боевые заслуги», а тогда... Не сразу молодого пар...
ПодробнееС каждым годом всё больше отдаляется от нас во времени Великая Отечественная война и всё меньше остаётся живых участников военного лихолетья. Именно поэтому всё большую ценность приобретают их воспоминания - живые свидетельства подвига и героизма. Кобринчанину Николаю Гриневичу довелось вступить в войну на её завершающем этапе - когда победа была уже близка. - В июле 1944 года был освобожден от немецко-фашистских захватчиков Кобрин. Мне было т...
Подробнее