При обороне Брестской крепости в июне-июле 1941 года погибли лейтенант Алексей Наганов, старшина Вячеслав Меер, сержант-пограничник Петринчик, воспитанник музыкального взвода Петр Васильев, Екатерина Тарасюк и ее муж лейтенант - Тарасюк и многие другие защитники крепости. Именем Алексея Наганова в Бресте названа улица и на ней установлен памятник. Жена командира - комсомолка Катя Тарасюк - была сельской учительницей. Перед самой войной приехал...
ПодробнееАдна з важных старонак у гісторыі Кобрыншчыны — барацьба працоўных з гітлераўскімі акупантамі ў гады Вялікай Айчыннай вайны. Падпольныя антыфашысцкія групы і камітэты сталі ўзнікаць на Кобрыншчыне ў першыя ж месяцы вайны. Яны падтрымлівалі сувязі паміж сабой, затым з невялікімі партызанскімі атрадамі. Арганізатарамі партызанскіх атрадаў сталі камуністы, савецкія актывісты і ваеннаслужачыя, якія апынуліся ў тыле ворага. На Кобрыншчыне першая гр...
ПодробнееПамятаю, быццам гэта было ўчора, як збоку Кобрына ціхім днём нарастаў трывожны гул. На фоне чыстага неба з’явілася пляма, як дым пажару. Яна імкліва расла, гул мацнеў. Сонечны дзень пацямнеў. Мабыць, сотня бамбардзіроўшчыкаў, калі не болей, на невялікай вышыні і ў ідэальным парадку, як на парадзе, трымала курс у напрамку Баранавічаў. Потым зноў, хваля за хваляй, - самалёты. - Бяда, страшэнная бяда, - гаварыў бацька, які разам з намі ўглядаўся ...
ПодробнееКалі ні прыязджаю у палескую вёску Радавель, закінутую ў лясах Олеўшчыны - мяжуючага з Беларуссю краю Жытомірскай вобласці, спяшаюся ў ціхі ўтульны скверык, дзе велічна ўзвышаецца бронзавая скульптура воіна. Уважліва ўглядваюся ў мужны, валявы твар. Стаіць воін трымаючы ў адной руцэ знятую з галавы шапку, другой падтрымлівае аўтамат на плячы. На туга перацягнуты рамянём шынель накінута зверху афіцэрская плашчпалатка. Здаецца яшчэ трошкі - і ўсміх...
ПодробнееЛетам 1941 года, калі фашысцкія галаварэзы разбуралі гарады і вёскі нашай краіны, расстрэльвалі мірных жыхароў, я быў у нямецкім палоне. Спачатку пакутваў у канцлагеры. Потым трапіў у групу ваеннапалонных, якую адправілі на работу ў адзін з маёнткаў. Працавалі мы тут ад досвітку да позняга вечара, без адпачынку. I вось аднойчы, калі малацілі жыта, я ў адзін са снапоў запіхнуў камень. Хутка ў малацілцы гучна загрукатала, яна выйшла са строю. Пачал...
Подробнее